Ook al zou je het niet verwachten, maar ook tapdans kent meerdere grondslagen.
Amerikaanse tapdans & Rythm tap ook wel Black Tap gemoend. We weten inmiddels de theorie van de negers die als slaven hun tijd zeker niet mochten doorbrengen door met elkaar te praten voor plezier.
De meest eenvoudige oplossing bleek destijds het maken van stampachtige klanken op de grond, in het begin gewoon met blote voeten.
Vaak ’s avonds na werktijd werd dat dan verder uitgebreid met groepsdansen, waarbij men met elkaar een soort van wedstrijd aanging, wie het meest behendigst was in het gebruiken van de voeten op alle mogelijke wijze.
Deze stijl kenmerkt zich door dieper in de benen te werken, en meer gebaseerd op rythm games.
Eigenlijk bestaat dit nu nog, en heet nu tapdance jam sessie’s.
Nog steeds komen in plaatsen als New York dansers bij elkaar om tapdance wedstrijden aan te gaan in voet behendigheid qua tapdansen.
Men spreekt met elkaar af en huurt ergens een kleine dans studio. En dan gaat bijvoorbeeld met een ritme thema een tapdans westrijd aan. De meest verschillende tap figuren maken met de zelfde ritmische aanslagen. Of men probeerd het hoogste aantal tap aanslagen te halen. Of ieder heeft bijv. 8 tellen inbreng en men maakt zo samen een tapdans danscombinatie.

Engelse /Ierse tapdans & Clogging.

De basis van deze stijl ligt duidelijk ergens anders, had men vroeger ook in Engeland net als in Nederland houten schoeisel dan wel of niet versterkt met ijzeren plaatjes aan de onderkant.
Natuurlijk was ook dat een aanleiding tot het maken van geluiden met de voeten. Het werkte eigenlijk al als je alleen maar gewoon liep. Vooral de meisjes in de beginjaren van de confectie ateliers, werkend en al zittende maakte vaak geluid met hun voeten om op deze wijze een soort van routine’s te produceren. Uiteindelijk zijn er zelfs mensen geweest die een soort van houten opstapje gemaakt hebben met twee barres aan iedere zijde (een beetje vergeljkbaar met de brug uit de gymnastiekzaal) waar je je onder het tapdansen dan met twee handen kon vasthouden zodat je niet op je voeten hoefde te staan bij het tapdansen. Dit gaf je dan een enorme vrijheid om makkelijker te oefenen. Uiteindelijk werd deze vorm van tapdans deels vaak samengevoegd met het al populaire ballroom dansen. Denk hierbij aan Fred Astaire stijl en Ginger Rogers, of Gene Kelly.
Andere in vloeden waren ook.
Afrikaanse dans op drumritmes
Afrikaanse GUM boot dancing (dans waarbij door de dansers gedrage werklaarzen (kaplaarzen) als percussie-instrument worden gebruikt)
Spaanse flamenco, waarbij metalen nagels in de teen en de hiel van dansschoenen de danspassen hoorbaar maken
Klompendans, waarbij soms zonder muziek wordt gedanst, met alleen het geluid van de klompen op de vloer
Ierse Sean-nós dans (verschilt van de step dance)

Waar kwamen ze elkaar tegen bijboorbeeld.
De stad New York kende vele invloeden juist door de Nederlanders, zoals vele zullen weten was de oorspronkelijke naam ooit New Amsterdam, en kennen we een wijk als Greenwich Village ook onder invloed van de Nederlanders ooit gesticht als onderdeel van de kolonie Nieuw Nederland. Het New Yorkse Greenwich Village was ’the place where everything happens first. Nergens woonden zoveel denkers, dansers, schrijvers en kunstenaars, acteurs en musici, zoveel beroemde villagers, als in de straten rond Washington Square Arch in Lower Manhattan. Dit met de mix van de zwarte bevolking veelal woonachtig in Harlem leverde tal van danssoorten op waar een mengeling onstond van deze diverse culturen. Dit bracht vanaf de jaren 20 een flinke mengelmoes van dans soorten bij elkaar. Hieronde volgt een kleine opsomming:
Tapdansen: Hoewel we weten dat er meerdere grondslagen waren aan de vorm tapdansen, word er toch geschreven dat het tapdansen zijn oorsprong had in de jaren dertig, in de wijk Five Points in New York als een mengeling van de Afrikaanse Shuffle en Ierse, Schotse en Engelse step dances
Lindy hop: is een Afro-Amerikaanse dans die ontstond in New York City in de late jaren 20 en vroege jaren 30. Het was een samen smelting van vele verschillende dansen, maar voornamelijk gebaseerd op jazzdans, tapdansen en charleston.
Jazzdans – Jazzballet: Zwarte dansers gingen tegen het einde van de jaren twintig op zoek naar een nieuwe artistieke inhoud voor hun dans. Ze grepen terug op verschillende historische elementen van de zwarte cultuur. Vele mengelingen van de afrikaanse dans waren dus ook aan de orde van de dag.
Charleston: ook dit is een Amerikaanse dans, die tot de swingdansen wordt gerekend. Elementen van de Charleston zijn verwerkt in de quickstep.

Begrijp wel dit is slechtes een greep van de vele dans soorten en stijlen, die we tegenwoordig nog kennen en nog volop door de vele liefhebbers beoefend worden, niets staat los van elkaar, er is altijd wel ergens een link te leggen, en ook zijn er nog aanverwante geschiedenissen vooraf zoals er ook altijd invloeden zullen zijn van een later tijdstip.
Kortom mensen kunnen gewoon niet zonder dansen.